Monday, July 27, 2015

ඇමතුම..... (කෙටි කතාවකි)

වාරයක් පාසාම දුරකථනය දෙස බැලුනේ කුමන හේතුවක් නිසාද කියා හිත ඇසුවේ නැත. කතා කරන්න කැමති කෙනාගේ අංකය මා ලඟ නැත. ඉල්ලීමට ද හිත නොදෙන්නේ කුමක් සිතාවිදැයි මා නොදන්නා නිසාය. 
ඔහුත් මාත් කලක පටන් සමාජ ජාලයේ මිතුරන් වීමු. එනමුත් හිතට නැගෙනා වාර ගණන දැන් දැන් වැඩි වෙමින් ඇත.
උසස් පෙළ අමතර පන්තිද හෙටට යෙදී ඇත. ඒ සඳහා සූදානම් විය යුතුය. 
"ආ නිමාලි දැන්ද ආවේ"යැයි කියමින් මගේ මිතුරිය පැමිණියේ තවත් අලුත් මිතුරෙකුද අපට හඳුන්වා දෙමින්ය. 
ඔහු නමින් පැතුම් ය. අහිංසක පෙනුමින් යුත් ඔහු සාමාන්‍ය පවුලක ළමයෙකි. මුල් දින කිහිපයේ වැඩි කතාවක් නොමැතිව හිඳි ඔහු මාගේ මිතුරිය අපේ සබයට එක්කාසු කරගත්තේ බලෙන්‍ ය.
පන්ති වැඩ අතපසු වුවද අන්තර්ජායේ සැරිසරන එක අමතක නොවෙනා දෙයකි. මාගේ හිතේ රැඳි මිතුරාද මට පෙම් කරතැයි නිශ්චිත හැඟීමක් නොවුයෙන් පුරුද්දට වාගේ සමාජ ජාලවල සිටියා මිසක ආසාව අඩුව යමින් තිබිණි. 


මා සිතුවේ වෙනදාටත් වඩා ඉගෙනීම් කටයුතු සදහා හිත යොදවනා එක වඩාත් යෝග්‍ය වනු ඇති බවයි.
මේ කාලය වනවිට පැතුම් මාගේ විස්වාසය දිනාගත් අයෙක් වී තිබුණි. එනමුත් ඔහුගේ බැල්මේ කුමක්දෝ නොකී දෙයක් ඇතැයි විටෙක හැඟුණි.
ඔහු දිනක් මට කෙටි පණිවිඩයක් එවා කියා තිබුනේ මා සමඟ දිග කතාවක් කීමට අවැසි බවකි. 
ඉන්පසු ඔන්ලයින් පැමිණි ඔහු ජිවිතේ අහිමි වූ පළමු ආදරය ගැන පැවසීය.
එය ඇසීමෙන් පසුව මා හට ඔහුගේ ආදරයේ තරම් වැටහුණු අතර අපගේ හිතවත්කම්ද වැඩිවිය.
අපගේ උසස් පෙළ විභාගයද අවසන්ව විවේකීව නිවසටව හිඳිනා කාලය පැමිණි අතර දිනක් පැතුම් මා හට ඔහු කැමතිබව කිවේය.
මාගේ අන්තර්ජාල මිතුරා මට කිසිදා ඔහුගෙන් කැමැත්ත ඇතිදැයි නොකීවේය . මා පැතුම් හා ආදරෙන් බැඳුණි. කිසිදා හරි තීරණයක් නොකියූ මාගේ ඔන්ලයින් යාලුවා වන නිලංග ආදරය පසුව පැවසුවත් එය ප්‍රතික්ෂේප කර මාගේ පෙමවතා හඳුන්වා දුන්නෙමි.පසු දිනෙක මා ඔහුට පැතුම්ගේ හා මගේ විවාහයට ආරාධනා කළෙමි.

6 comments: